آفـریـدنـد تـو را، تا کـه مسیـحـا بـاشی           عـزّت و عـاطـفه را مـظهر معنا باشی

آفـریـدنـد تــو را، نـام نـهـادنـد حـسیـن            تـا که جـانـسـوزترین  واژۀ دنـیا باشی

آفریدند تو را، محضِ سرافرازیِ عشق           تا که دلـدار جـگـرگـوشۀ زهـرا بـاشی

در کرم، اهـلِ کرم، پیش تو کم آوردند            دیـگران قـطرۀ ناچیـز و تو دریـا باشی

تو قـتـیـل العبـراتی عجـبـی نیست اگر            کـشتــۀ چـشم تـرِ زیـنب کـبـری بـاشی

بر سَرِ نیزه سرت رفت و تـلألؤ کردی            مثل خورشیدی و زیباست که بالا باشی

خیـزران خورده ترین قاری قـرآن خـدا            طشتِ زر دیده ترین حضرت یحیی باشی